zaterdag 16 juni 2012

Op een trapper kun je niet staan

Ik trap onder een zwaarzwarte lucht. Tot nu heb ik geluk gehad, donkere kernen zijn links en rechts aan mij voorbij getrokken, maar deze keer krijg ik geen respijt, de wolkbreuk onvermijdelijk. Heel af en toe wordt het een beetje warm onder mijn drie lagen thermo, maar meestal ben ik erg blij met mijn wetsuit-achtige legging. Misschien begint het een fetish te worden, maar ik heb na de eerste dag niet meer zonder gefietst.De mensen die in tegenovergestelde richting fietsen willen maar niet glimlachen. Volgens mij heb ik wind mee.

Bij een onverwachte afslag kwam ik vandaag bij de kazerne van Fuenf Eichen, naast Neubrandenburg. Aangeduid als ‘sporenonderzoek naar het geweld’ liggen er om de barakken die in 1938 op een voormalig Joods langoed werden gebouwd kerkhoven vol: krijgsgevangenen van de Nazi’s, maar later ook krijgsgevangenen van het Rode Leger en relatief willekeurig geselecteerde vijanden van de staat. De symboliek is indrukwekkend en dwingend tegelijk in het licht van huidige politieke verwikkelingen: het is overduidelijk dat de dingen die mensen elkaar aandoen onwenselijk zijn, en toch kiezen we ervoor te leven we in een systeem waarbij elke dag wreedheden opnieuw geboren worden. De les uit het verleden lijkt tevens een voorspelling voor de toekomst.

Uitgenodigd op een Nederland-Duitsland feestje in Hamburg woensdag, leek het me al snel toe dat ik niet helemaal op de juiste plek was. De organicatrice was van gedeelde afkomst en had de kamer versierd in de kleuren van beide teams. De speciaal ingekochte vla, hagelslag en bittergarnituur verhulden echter niet dat het Nederlandse team een manier had gevonden om toch naar het EK te gaan en tegelijkertijd de wedstrijden in Oekranie te boycotten. Het ergste was het medelijden dat me ten deel viel: nauwelijks gejuich of gemene opmerkingen die gepaard gaan met een venijnig duel. Het leek van te voren al gespeeld te zijn, op geen enkel moment deed oranje echt mee. Toen het laatste fluitsignaal liet het stuk schilderstape dat de vlaggetjes op z'n plek hield los en van de oranje slingers zwierde langzaam naar beneden. Ik nam nog maar een bitterbal.