zondag 30 december 2007

Het jaar van de Reus

Gisteren heb ik geleerd dat je hier aan de hand het sterrenbeeld Orion kan zien hoe laat het is. Wat er nog meer voor waarheden in de sterren zitten verstopt voor het nieuwe jaar is me nog steeds een raadsel, maar ik zie het jaar met graagte tegemoet.

Ik houd me ondertussen op in Sihanoukville, de enige ontwikkelde badplaats van Cambodja, een land dat zich met zijn tegenstellingen van me meester heeft gemaakt. Een opvolging van meerdere verschrikkelijke regimes heeft het land tot 94 in zijn greep gehouden en het is er aan af te zien. Toch staat het land al weer aardig op zijn benen en is het bijvoorbeeld de grootste leverancier van de jullie welbekende Pangasius vis die op elke grootstedelijke menukaart zijn intrede heeft gedaan. Voor de hoeveelheid ellende echter zijn de mensen ongelofelijk vriendelijk, en hoewel ik met slechts het bezoeken van touristische trekpleisters als Snookyville, Phnom Penh en Siem Reap geen genuanceerd beeld kan vormen voel ik me ook hier weer meer dan welkom.

Het eeuwenoude tempelcomplex Angkor Wat was zeker een hoogtepunt, en de drie dagen die we hebben gebruikt om rond de tempels te dwalen was er geen enkele teveel. Nu weet blijkbaar de hele wereld dit want een korte wandeling rond de tempel geeft je de mogelijkheid gidsen te horen verklaren in Khmer, Chinees, Japans, Engels, Frans, Spaans en Italiaans. De hele wereld komt naar Cambodja voor deze prachtige schatten uit het verleden, en mocht je ooit de kans krijgen: ik kan je alleen maar aanraden hetzelfde te doen.

Ok, ik weet het nu wel, en de meesten van jullie ook. Ik ben lang. Maar de hoeveelheid opmerkingen die ik er dagelijks over te verstouwen krijg is gestegen tot een "alltime high". Ze vallen verschillend, de ene keer kan ik niets anders dan gelaten glimlachen en de andere keer ontsnapt me een zucht. Maar met het vooruitzicht van nog acht maanden in het buitenland weet ik wat in 2008 het leitmotiv zal zijn. Overmorgen begint het jaar van de reus.

Oudjaar, ik maak me elk jaar weer druk wat er mee te doen. Waar het te vieren en met wie. uitnodigingen tellen, polsen, beslissingen uitstellen en op het allerlaatste moment toezeggen. Dit jaar is het niet anders, al is het nu besloten: een drie podia tellend Henk style feest ( dehenk.nl ) op een onbewoond eiland voor de kust, van zonsondergang tot zonsopgang. Met alle redelijkheid: het had minder mooi kunnen uitpakken :)

Voor ieder een prettig uiteinde, en nog succes met het uitselecteren van alle opties. En even ter vergoelijking: zolang je je goede humeur maar meeneemt kan het feest niet stuk.

Tot volgend jaar,

Rein

zaterdag 22 december 2007

Don Kohn Carnaval

Voer toch overal de Euro in! Want wat is de waarde van de Baht, ten opzichte van de Kip, als je net je Dollars hebt ingewisseld voor Riel?

Ik ben gearriveerd in Cambodja. En de bus heeft het uiteindelijk net zo ver gebracht als wij, ondanks dat op een gegeven moment de arme machine over de weg zwabberde als een politieagent aan de Lao Lao. Twee uurtjes met het verkeerde gereedschap op het wiel jassen werkte goed genoeg, en hielp mij weer een stuk verder in de pil van Thomas Rosenboom die ik voor noodgevallen heb aangeschaft.

De afgelopen dagen zijn doorgebracht in het zuiden van Laos waar de Mehkong uitwaaiert en zodoende de Vierduizend Eilanden laat ontstaan. Op het eiland Don Khon, dat volstaat met palm- en bananenbomen die voor mij de uitbeelding zijn van het paradijs op aarde, was er eigenlijk helemaal niks te doen. Om zes uur ging de zon onder en om 8 uur ligt het hele eiland op een oor. Behalve natuurlijk gisteravond.

Het was namelijk kermis en alle 300 mensen van het eiland plus honderden van de eilanden eromheen hadden zich verzameld om schielijk in grote kringen een voor een glaasjes bier te atten als was het een drinkspel. Wat het natuurlijk ook een beetje was. Kleurige kraampjes stonden opgesteld om te voorzien in de behoefte aan het weggooien van geld in een poging leuke dingen te winnen. Om het grotegrasveld werden op twee podia tegelijkertijd twee optredens versterkt, waarbij het onmogelijk was je voor een van de twee, laat staan allebei, af te sluiten waar ook op het eiland. Ik waggelde tevreden naar huis op de voor Lao ongehoorde tijd van half 1, maar toen ik om 5 uur wakker werd schalde de muziek nog steeds. Ik vermoedt dat de eigenaar van het guesthouse ons de volgende morgen dronken naar de bus heeft gevaren.

Ik raak ondertussen steeds zuidelijker, en met de Mekhong groeit ook de temperatuur mee. Dikke druppels zweet zijn als trouwe compagnons geworden die nauwelijks meer van mijn zijde wijken.

Wat is tot ziens in het Cambodjaans?

Nou ja, tot ziens!

dinsdag 18 december 2007

Zweten in Laos

Goed, waar was ik gebleven?

Ik zit nu te bibberen in Vientiane, de opvallend rustige hoofdstad van Laos. Ik heb de afgelopen 24 uur in bed gelegen, en het meest vervelende daarvan is dat de betekenis an het woord bed hier niet altijd wordt begrepen. Matrassen zijn gemaakt van een soort harde rollen vilt en dat is allemaal prima, maar koortsig de nacht daarop doorbrengen is minder plezant.

Maar ja.

Verder is het verblijf in Laos mij enorm bevallen. Ik ben nog steeds vrij consequent op het manische af over mijn reis. Op de twee dagen durende bootreis van de Thaise grens naar Luang Prabang ontmoette ik op het achterdak dat dienst doet als het keukentje van de bemanning een groep jongelui en daar ben ik tot gisteren aan toe mee rondgereisd. Hoogtepunten waren de middernachtsbowling baan in Luang Prabang waar de kroegen om half twaalf moeten sluiten, en een of andere slimmerik een bowlingbaan runt die aan deze sluitingstijd ontkomt. Bij het dichtgaan van de barren rijden vervolgens reeksen toek-toeks die tot op het dak volgeladen zijn met farang (toeristen) naar de bowlingbaan, die toevalligerwijze ook genoeg flessen Beerlao koud heeft staan.

Een ander betrekkelijk unieke ervaring was het ronddrijven op een tractorband op een traject dat van bar naar bar naar bar gaat in Vang Vieng. Ook hier is naast touwslingers en roodverbrande gezichten een grote rol weggelegd voor het lekkerste bier in de regio.

Nu is het dus de dag voor mijn verjaardag en vrees ik dat ook morgen weggelegd kan zijn voor beter worden. Maar aan de andere kant zeg ik afgelopen weken steeds tegen mezelf: beter wordt het niet!

Ik red me wel!

Reinier

zondag 9 december 2007

Pai ai ai!

Over een paar uurtjes vertrekt de nachtbus hier vanuit Pai, die mij en mijn vader naar de grens met Laos brengt. Alle geleerde woordjes kunnen de deur weer uit en het leren kan weer opnieuw beginnen. En het ging net zo lekker in het Thai. Geen punt, voor ik het weet zeg ik hello,thankyou goodbye in het Laotisch. Of Laoiaans. Ofziets.

Vanuit Kanchanaburi heb ik de trein gepakt naar Bangkok, die in de namiddag door de rijstvelden, jungle en later sloppenwijken reed. De nachtbus die ik geboekt had bleek een soort vliegtuig: stewardess met welkomstdrankje, doosje metb snacks, dekentje en kussentjes, volle maaltijd en Lord of The Rings op groot scherm in het Thais nagesynchroniseerd.

In Chang Mai had mijn vader voor onze rendesvouz alvast een hotel geboekt en dat was me een partij luxe die ik niet ongebruikt wildfe laten. Ik kon al om 8.15 inchecken en werd enkele uren later door de zojuist ingevlogen vader gevonden aan de rand van het zwembad met boek en radio in de hand. 

Alle hippies op mijn pad hadden me aangeraden naar pai te gaan, en de rest van de hippies zitten inderdaad hier. Dankzij de Thaise vakantie is het beeld wat gemengd, maar druk is het wel. Daar hadden wij de afgelopen dagen gelukkig geen last van omdat we met een groep op tweedaagse trek zijn geweest in de buurt van de Burmese grens. De tocht was prachtig en leidde door jungle, over bergen en over de velden waar tot voor kort opium werd verbouwd.  We sliepen in een dorp van de Luhan heuvelstam. Helaas stonden de hanen eerder op dan wij van plan waren. En een van de nieuwe dingen die ik heb geleerd is dat ook de varkens hun ochtend ritueeltje hebben die het hele dorpje doorgaat en erg veel gepiep en geknor oplevert.

Samengevat: Rode wangen, vermoeide benen. Een volle buik. Een tevreden glimlach.

Op naar de volgende stad.

maandag 3 december 2007

The sunny side of life

De schaduwzijde van de zonnige zijde van het leven is dat het er een stuk warmer is dan aan de andere kant. Maar dat is natuurlijk letterlijk genomen niet de schaduwzijde maar juist de zonnige zijde. Ach ja.

Ik zit nu in Kanachaburi. Hier werd tijdens de tweedewereldoorlog door geallieerde krijgsgevangenen gewerkt aan de brug over de Kwai, die later in de wereldberoemde film naam heeft gemaakt. Deze brug was een onderdeel van de "spoorweg des doods" die het thaise spoornet met het Burmese spoornet moest verbinden om zo het Japanse transport aan de gang te houden dat in China steeds meer onder vuur kwam te liggen.

Een rondgang door het museum dat verslag doet van de gruwelijke omstandigheden waaronder de krijgsgevangenen te werk werden gesteld was enorm indrukwekkend. Met kippevel liep ik naderhand over de tegenovergelegen begraafplaats waar veel te vroeg overleden jongens als Weys, Rutten en Wagenaar een zijn geworden met de Thaise grond. De omgeving hier die zo geschikt is voor het nutteloos rondhangen in de zon moet als werkomgeving een hel op aarde zijn geweest.

Voordat ik naar Kanachaburi kwam heb ik een andere kant van Thailand mogen meemaken, dat me in het geheel niet aanstond. De badplaats Pattaya was me door mijn Lonely Planet gids al afgeraden, maar omdat ik niet zo van de dogma's ben en niet genoeg tijd had om zuidelijker te reizen (ik ontmoet mijn pa immers op 5 december in het Noorden) leek het me een goede optie om een dagje strand te pikken.

Dat bleek het niet te zijn. In Helmond zie je weleens een besnorde en bebuikte oudere heer op scooter voorbij komen met achterop een jong thai's ding. In Pattaya zie je weleens een schuchter kijkende jongen voorbij komen. Alle dikke, domme, en lelijke mannen van Europa hebben zich hier verzameld en laten zich inpalmen door hordes Thaise meisjes en jongens. En daar kun je helaas niet stiekem tussendoor lopen. Iedereen keek me aan met dezelfde vooronderstelling: jij bent hier voor precies hetzelfde. Vroeg in de ochtend zadelde ik mijn paard en liet deze stad achter me om hier nooit meer terug te komen.

Nu de oranje gekleurde zon net over de heuvels is verdwenen komen de muggen me in alle gretigheid tegemoet. Geef ze eens ongelijk. Maar van een stel muggen maak ik zo een olifant met een lange snuit, en zodoende zoemen ze samen dit verhaaltje uit.

La kawn!

vrijdag 30 november 2007

Op stap

Stap 1:

Neem je jas mee naar Lndn om hem vervolgens niet aan te trekken, maar achter te laten in je bagage. Heb het de hele dag half koud en neem vervolgens de jas wel mee naar het vliegveld om er vervolgens achter te komen dat er in de vertrekhal geen vuilnisbakken staan. Geef de jas aan iemand van het security-personeel die je dan verteld dat je hem beter aan een dakloze in Bngkk kan geven. Zet door. Je bent nu een halve kilo bagage lichter.

Stap 2:

Geniet stiekem van de wachtcommandant die op ouderwets militaire wijze schreeuwt tegen zijn troep die de wacht komt houden op Buckingham Palace. Lach in je vuistje omdat een van de arme soldaten zijn berenbontmuts scheef heeft staan en hem niet recht mag zetten. Sukkel. Je ehbt nu je portie leedvermaak binnen voor de dag.

Stap 3:

Loop door SOHO zonder te weten dat het SOHO is en doe hetzelfde met Trafalgar Square. Als je het inmiddels hebt uitgevonden, vraag dan bijvoorbeeld wie die gast is bovenop de sokkel in he midden van het plein. Negen van de tien weten het niet en de tiende heeft geen idee wat hij voor het land heeft betekent. Loop nu naar de voet van de sokkel en lees alle feiten die over deze man te vinden zijn. Of kijk op: Vraag als je nog tijd over hebt vlak onder de Big Ben de weg naar de Big Ben.

Stap 4:

Ga naar Tate Modern. Als enige fokking ding in deze stad is dit thematisch ingerichte museum gratis. Behalve de audio tour die je meekrijgt voor slecht een Pound Sterling. Doen. Geniet nu van allerlei eigentijdse kunst dat op een leuke wijze is vermengd met audiocommentaar, muziek en plaatjes.

Stap 5:

Stap in je vliegtuig.

Stap 6:

Stap er weer uit.

Stap 7:

Stappen in Bngkk.


Saweedekrap,
Reinier