Goed, waar was ik gebleven?
Ik zit nu te bibberen in Vientiane, de opvallend rustige hoofdstad van Laos. Ik heb de afgelopen 24 uur in bed gelegen, en het meest vervelende daarvan is dat de betekenis an het woord bed hier niet altijd wordt begrepen. Matrassen zijn gemaakt van een soort harde rollen vilt en dat is allemaal prima, maar koortsig de nacht daarop doorbrengen is minder plezant.
Maar ja.
Verder is het verblijf in Laos mij enorm bevallen. Ik ben nog steeds vrij consequent op het manische af over mijn reis. Op de twee dagen durende bootreis van de Thaise grens naar Luang Prabang ontmoette ik op het achterdak dat dienst doet als het keukentje van de bemanning een groep jongelui en daar ben ik tot gisteren aan toe mee rondgereisd. Hoogtepunten waren de middernachtsbowling baan in Luang Prabang waar de kroegen om half twaalf moeten sluiten, en een of andere slimmerik een bowlingbaan runt die aan deze sluitingstijd ontkomt. Bij het dichtgaan van de barren rijden vervolgens reeksen toek-toeks die tot op het dak volgeladen zijn met farang (toeristen) naar de bowlingbaan, die toevalligerwijze ook genoeg flessen Beerlao koud heeft staan.
Een ander betrekkelijk unieke ervaring was het ronddrijven op een tractorband op een traject dat van bar naar bar naar bar gaat in Vang Vieng. Ook hier is naast touwslingers en roodverbrande gezichten een grote rol weggelegd voor het lekkerste bier in de regio.
Nu is het dus de dag voor mijn verjaardag en vrees ik dat ook morgen weggelegd kan zijn voor beter worden. Maar aan de andere kant zeg ik afgelopen weken steeds tegen mezelf: beter wordt het niet!
Ik red me wel!
Reinier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten