dinsdag 25 februari 2014

Sneeuwdik kijken

Terwijl ik verwoed mijzelf een haar wijzer probeer te maken lees ik uitspraken als "het Kirchtal is een van de populairste bestemmingen voor Nederlandse wintersporters, en wij weten wel waarom", "het rustige dorp, vol gezellige straatjes is een van de mooiste in de Alpen" en "met de Party-pas heb je elke avond toegang tot de beste feesten!". Mijn pogingen om me te laten informeren over de basisgegevens omtrent skireizen zijn voorlopig tevergeefs.

Ik heb me in het verleden nogal eens verdiept in de schimmige hoekjes van de de online toerismebusiness. Zo kijk ik uit persoonlijke interesse nog wel eens op een vrijwilligerswebsite (help de wereld voor maar € 4500,-!, natuurlijk gaat dat allemaal naar je lokale verblijf in een rieten hutje!). Ook zoek ik weleens een goedkoop vliegticket (je kunt het ticket kopen voor de spotprijs, maar wil je ook mee? € 12,30 extra instapkosten!) Verder laveer ik nu en dan door het mijnenveld van couchsurfbare profielen van de bewoners van wereldsteden (pas op voor: ontblootte torso's, teveel smileys, meerdere katten, alléén referenties van vrouwen, zonnebrillen, softlenzen, namen met daarin EROS, AMOR of CUTEY verwerkt, militante veganisten, uitroeptekens en mensen die zichzelf beschrijven als 'laidback' en 'openminded'). Toch heb ik me nog nooit op zulk glad ijs bevonden als bij het verkennen van de webmogelijkheden van de skivakantie.

De belangrijkste vraag die je aan het interweb vraagt is natuurlijk: waar ligt er sneeuw? Daarnaast is het belangrijk om te weten tot wanneer die er ligt. Is half maart nog sneeuwzeker, of wordt het ploegen in de pap? Verder zou men dan graag willen weten wat voor accommodatie aanwezig is en wat die kost. En dat van de verschillende gebieden, van de verschillende landen. Er is echter geen manier om deze zaken ergens op een rijtje te zien. De oplossing is er een die ik nog ken van de zonvakantie die ik na de middelbare school samen met de betonnen zeezichtbestemming gedag heb gezegd: uren op allerlei verschillende websites mijn gegevens invullen om te kijken wat ze beschikbaar hebben in hun minuscule
poultje van een klein twintigtal middelgrote pensionnetjes verspreid over 4 landen in de hele alpenregio, alwaar je met de 3 bussen-tellende vloot dient te geraken. Ik was blij toen ik op 19-jarige leeftijd besloot dat de tijden van dat soort vakantiereizen voorbij was.

Nu sta ik er echter weer even machteloos bij, de oudere-jongere die vorig jaar op 28-jarige leeftijd ski's onderbond. Vier uur verder scrollen ben ik nog steeds geen steek opgeschoten. Waar is de tijd dat 'startpagina' de dingen voor je op een rijtje had staan? Misschien is het een kwestie van gewenning en google ik over enkele jaren binnen een handomdraai een skivakantie met busreis en skipas bijelkaar als ging het om een retourtje Wroclaw voor een tientje of een nachtje overblijven met vroeg vertrek op de bank van een gemotiveerde student in Porto. Maar tot nog toe is het resultaat van mijn zoektocht een knagend gevoel van onmacht over de afwezigheid van welke duidelijkheid dan ook over pistelengte, sneeuwdiepte, weersverwachting, shuttledichtheid, horecabereik, halfpension en liftfrequentie. Dus terug de pistes van 'het Internet' en voorzichtig verder glibberen. Ski's recht en maar hopen dat ik die lawine van informatie voorblijf. Alle begin is moeilijk.