Laten we even eerlijk zijn, dit is toch helemaal geen weer om te fietsen? Die eerste vijf kilometer die pakken ze ons niet meer af. Die eerste vijf kilometer die steken ze maar in hun reet. Of kunnen de tyfus krijgen, het is maar net hoe je het bekijkt. En waar je tegenaan fietst.
De mussen vallen al lang niet meer dood van het dak want ze liggen al dagen te broeien in de zon. Soms moet er worden gegaan als gekken, maar soms is het verstand bewaren het belangrijkste dat je kunt doen. Daar verander je niks aan. Wat nou
hittegolf? We hebben er ruim 2500 kilometer voor moeten fietsen, maar eindelijk hebben we een beetje zomer waar 'u' tegen gezegd kan worden.
Slovenië heeft het wel zo'n beetje allemaal: een bergregio, heuvelachtige stukjes, een paar steden met een vrij internationale allure en zelfs een kleine 50 kilometer kust, al blijft grote buur Kroatië met zelf bijna 2000 km kust eikelen over de zeetoevoer en is het nu Italiaanse Trieste van origine een Sloveense stad.
Gewaarschuwd voor koude gesloten mensen is het een warm bad om door de dames nagetoeterd te worden tijdens bezweette middagsessies, door alle fietsers te worden begroet en uitgenodigd te worden voor bier en barbecues. Alles gezond en wel, maar ook voor meneer Lever is het aanpoten tijdens al deze blijken van gastvrijheid.
Smelten is een kunst, zweten is het leven. Warmte voedt, warmte brandt. Maar een een goede eter is een goede gast en een brave drinker goed gezelschap. De dagen vliegen als muggen door de avondlucht, de kilometers als druppels uit een onverwachte
onweersbui. Soms hebben we geen zin en lummelen we ons door de dag en soms valt de ochtendkoffie zo prettig dat we echt eens op de pedalen gaan staan. Ergens anders aan denken hoeft niet, het blijft steeds meer gewoon een kwestie van opstappen en verdergaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten