De lamellen zijn gesloten. Pastelgeel zonlicht vergezeld het zachte zoeven van auto's en flarden van een Chinees lied dat aan de overkant van de straat aan een openstaand raam ontsnapt. Mijn hoofd neemt genoegen met deze minimale input. Goed, het is Vrijdag. Het lijden van Jezus Christus is uiteindelijk toch niet voor niets geweest, hij heeft er tenminste een lang weekend uitkunnen slapen.
De afgelopen week ging alles zijn gangetje.
Zondag: Koud uit het vliegtuig uit Nieuw Zeeland na een week vakantie met mijn moeder, stapte ik in Melbourne een hoge druksysteem binnen van minima rond de 38 *C. Na een nacht op het vliegveld en drie maanden zonder training was de selectietraining voor het universiteitsteam een bitse sessie, waarbij ik tot tweemaal toe oprecht vreesde voor een verloren bewustzijn. De coach was tevreden en gaf me zijn fiat, hetgeen me verzekerde van een terugkeer naar NZ voor hun universiteiten toernooi midden April.
Maandag: Mijn lichaam haalde herrinneringen op aan allerlei andere momenten dat het overwoog zijn bestaan op te heffen. Elke beweging bracht een pijn naar de oppervlakte die me aanspoorde tot absolute stilstand. De hittegolf dreef mij met studieboeken en al naar het zwembad, waar de een te hoog chloor percentage het feest ophief en de het zwembad van verkoeling tot marteling maakte. Met de zweetparels op mijn voorhoofd keek die koele blauwe bak met liters frisheid me honend aan. De klootzak.
Dinsdag: Terug naar de unibanken. De spierpijn was alleen nog maar erger. De dag vulde zichzelf met artikelen en colleges terwijl het kwik bleef hangen rond de 35 graden.
Woensdag: Om negen uur 's ochtends zat ik in de bioscoop van de universiteit en dacht ik na over hoe ik een Australische identiteit kon distilleren uit beelden van een Griek die zich laat pijpen door een Vietnamees in een van Melbournes wijken. Ja, mijn studiegebied heeft zijn interessante kanten. In de bus nodigde een meisje me voor haar Purimverkleedfeest, omdat ze vermoedde dat ik Joods was.
Donderdag: Een veggie burger, medium friet en een ijsje van een halve dollar. Maigh dronk een choco shake en terwijl Gemma een dubbele whopper menu en een grote portie onion rings naar binnen werkte. Op het comedyfestival zagen we Dave Hues, een soort legende hier. "Easter is great: the footy season starting, the comedy festival, all these barbecues... if you ask me, I'd say Jesus clearly picked the wrong weekend to die!" Naderhand besloten we het feestje waar niemand van ons iemand kende te crashen. Na glitters, biertjes, haarbanden, lechajims en boel nieuwe namen eindigde de avond waar die begon: een grote friet, medium fanta en een ijsje van een halve dollar.
Nog een goede vrijdag allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten