Droge dode vlindertjes liggen her en der door de enorme gymzaal, die eigenlijk pas zijn ware dimensies toont wanneer volgezet met stoelen, tafeltjes en zuchtende studenten. Twee uur lang mag er niet worden gesproken, en loop ik als een soort veredelde griffier papier uit te delen. En ik dacht dat een examen schrijven een verschrikking was.
Gisteren landde mijn vliegtuig met ferm gehobbel op de baan, na voortdurende zijwaartse zwaaibewegingen op de weg naar beneden. Ik was opgelucht toen de snelheid wat afnam. Mijn aankomst was zo gepland dat Phil me kon ophalen en we na het droppen van de bagage meteen door konden naar 'Stones', de bar waar op de Woensdag de hele international vleesmarkt acte de presence geeft.
Alle verhalen die ik in de 5 dagen rond Durban en Swazi had opgedaan waren te vermakelijk om voor me te houden en zo zaten Phil en ik een paar uur buiten op het balkon, waar de Kaapse winter goed voelbaar begon te worden. Het beste verhaal had te maken met een diamand, en heeft het meest weg van de volgende oude Chinese wijsheid.
Een man heeft ene paard. Het paard loopt weg, en alle dorpelingen komen hem sterkte wensen met de tegenslag. De man stuurt de mensen weg met de woorden "hoe kun je nu weten dat dit een tegenslag is?". Het paard keert dagen later terug met een ander paard. De dorpelingen feliciteren de man met zijn aanwinst, die hen echter wegstuurd met de woorden "hoe kun je nu weten dat dit een vooruitgang is"? Dagen later valt de zoon van de man die het nieuwe paard probeert te trainen, en hij breekt zijn been. De dorpelingen... ad infinitum, of tot je publiek in slaap is gevallen.
Er was eens een diamand. Deze was te koop, maar het was moeilijk er een koper voor te vinden. (ahh) De koper diende zich aan en was bereid 5x te betalen voor de steen. (Jeeh!) Hij bleef echter maar met excuses voor vertraging zorgen. (ahh) Een andere koper bood 4x aan. (Jeeh!) De verkopers gaven de hoogste bieder een deadline. (Ahh) Precies voor de deadline kocht hij de steen voor 5x. (Jeeh!) De koper bleek echter een oplichter, en de steen was weg zonder dat er geld betaald werd. (ahhh) Toen vertelde de politie dat de steen was gevonden, en zo geslepen dat hij niet 5x maar 9x waard was (Jeeh!). En het is allemaal echt gebeurd.
De laatste cijfers zijn de deur uit, en ik begin een overzicht te krijgen welke van mijn studenten volgend jaar ditzelfde vak opnieuw zullen moeten doen. En welke studenten kans maken het prestigieuze filmproductieprogramma binnen te komen op hun gemiddelde. Er zijn de studenten die aangegeven hadden goed te willen scoren en dat niet hebben gedaan en er zijn de studenten die met opluchting en verrassing hun essaycijfers in ontvangst namen. Voor mijzelf is het ook het einde van een goed excuus om niet voortdurend aan mijn scrriptie te werken. Al die duizenden woorden bieden een indrukwekkend vooruitzicht. Nu moet ik ze alleen nog maar typen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten