Een koude kermis, hoe je het ook wendt of Geert

WAARSCHUWING: het volgende bericht is tot stand gekomen uit pure onmacht en frustratie.

Wanneer het kabinet Rutte-Verhagen doorgang vindt, bewijzen zij Wilders een enorme dienst. Een gedoger gedoogt namelijk niet alleen, maar wordt daarvoor in ruil tevens zelf gedoogd. Dit principe werd altemeer duidelijk tijdens de presentatie van de akkoorden: hoewel Rutte en Verhagen formeel afstand deden van Wilders standpunten, stonden ze wel prachtig in het plaatje waarin de niet-Westerse allochtoon (waaronder de natuurlijk zo gevreesde blanke Zuid-Afrikaan en hoogopgeleide Japanner) de algehele verantwoordelijkheid op zich getakeld zagen voor problematiek die voor het grootste gedeelte niets met hen te maken heeft. Ik voorzie dat ik als Nederlander steeds meer last zal ondervinden van 'Bushisme', een diepgaande schaamte die Amerikanen post-2001 ondervonden wanneer zij gevraagd werden zich te verantwoordenover de politiek in hun land. het medelijden dat anderen dan met me kunnen hebben kan 'Wil-deernis' worden genoemd.

Op het moment beslist het CDA op zijn congres over samenwerking met de PVV. Hoewel de stemming nog niet duidlijk is kan ik alvast vertellen dat een meerderheid van de verzamelde fatsoenlijke mannen (Waar zijn toch die geëngageerde vrouwen op het CDA-congres?) ondanks grote bezwaren zal instemmen met de opzet van Rutte-Verhagen. Door op een live-uitzending de begrijpelijke frustratie te tonen bij een groot deel van de leden die vervolgens aan de kant worden geschoven is politieke zelfmoord. Verhagen had deze openbare splijting en het verlies van geloofwaardigheid kunnen vermijden door inderdaad de door hemzelf bepleitte bescheidenheid in acht te nemen. Ik denk dat we de houding van Verhagen op het moment van veel het toonbeeld kunnen noemen, maar bescheidenheid zit daar nou net niet tussen. Het CDA heeft door onhandig manouvreerwerk zichzelf als middenpartij opgeheven en zal daarvan in de toekomst de rekening krijgen, ook al lijkt het op de korte termijn voordelig te zijn voor ze.

Niet dat ik persoonlijk veel op heb met het lot van de christen-democraten. Graag had ik ze eindelijk eens gerelegeerd gezien tot 4 jaar aan de interruptiemicrofoon. Dat daar nu juist voor de verandering eens naast alle linkse partijen ook de centrumlinkse PvdA mag aanschuiven is tekenend voor de verhoudingen in het land: het lijkt erop dat we het steeds meer met elkaar oneens dreigen te worden.

Nu dan het regeertakkoord. Complete armoede en morele leegstand, wars van elk principe. Wel privatisering van de huren en geen afschaffing van de hypotheekrenteaftrek. De eigen bijdrage in de zorg omhoog en het toestaan van marktwerking in ziekenhuizen. Het lijkt erop alsof de VVD het meest tevreden mag zijn, maar op hetzelfde moment hebben zij geen ophoging van de pensioensleeftijden voor 2020 weten te ritselen, het ontslagrecht niet kunnen aanpassen en maar mondjesmaat bezuinigingen kunnen aankondigen waarvan de haalbaarheid hoogst omstreden is. Een zij heeft zich uitgeleverd aan de grillen van een politieke huurling die geen middel zal schuwen om een situatie in zijn voordeel te benutten.

Want wie is nou die de lachende derde? Dan toch maar die enge meneer met zijn enge gedachtengoed, calculerende uitspraken, misselijkmakende generaliseringen, lage stoten en symboolpolitiek waar de andere rechtsgeorienteerde parijen zich geen raad mee weten, en dat tot het tragische toe uitstralen, getuige het knullige parket waarin zij zich hebben weten te wurmen. Links kan worden kwalijk genomen dat zij het niet hard genoeg hebben gespeeld tijdens de aanloop naar de verkiezingen: met een standvastere linkse koers binnen de PvdA had Cohen, en niet Rutte, de onderhandelingen mogen bepalen.

Er wordt gezegd dat je appels niet met peren dient te vergelijken. Maar als ik kijk naar de komende periode in de Nederlandse politiek zie ik geen enkele toffe peer, maar één hele grote zure appel. Terugkeren naar Nederland voelt niet alleen kwa temperatuur maar ook politiek en maatschappelijk aan als een koude kermis. Hoe je het ook wendt of Geert.