Ontzettend bezettend

Cyprus bestaat sinds 1974 uit twee delen die worden gescheiden door een bufferzone. Sommigen noemen het Noorden de "Turkse Republiek van Noord Cyrpus", anderen noemen het bezet gebied. Het idee van Cyprus als eenheidsstaat is vanaf haar afscheiding van het Britse rijk omstreden geweest: Turks-Cyprioten zochten naar deling, Griek-Cyprioten streefden aansluiting bij Griekenland na. Dit leverde van 1955 tot 1974 veel onrust op. Tegen de zin in van de internationale gemeenschap ondernam Turkije onder het mom van het beschermen van de Turks-Cypriotische minderheid een massale invasie en brak eenzijdig een wapenstilstand. Waar het conflict vóór 1974 al aan duizenden het leven had gekost, werden honderdduizenden Grieks-Cyprioten gewelddadig van huis en haard verdreven. Tot de dag van vandaag is Turkije terughoudend met het laten vieren van haar controle over 38% van het eiland.

Tussen beide gebieden loopt een bufferzone, alwaar de blauwhelmen van de VN al sinds jaar en dag hun kamp hebben opgeslagen. Maar sinds een goede week, hebben ze bezoek gekregen van een groep jongeren in tenten. Na een reguliere nachtelijke bijeenkomt in de bufferzone besloten de actievoeders voor een verenigd en gedemilitariseerd Cyprus er de nacht door te brengen. Toen ze 's ochtends wakker werden en de mogelijkheden eens bekeken, besloten ze te blijven. Occupy Bufferzone was geboren.

Iemand die zou stellen dat het hier met name gaat om een stelletje idealistische 'krusties' heeft op zich wel gelijk, maar mist het punt dat het doel van de beweging, een verenigd Cyprus, een wensbeeld is dat door velen wordt gedeeld. Want zoals men ook wel zegt, soms heb je een nou eenmaal een 'krustie' nodig om het voor de hand liggende voor elkaar te krijgen.

Het mooie van de Occupy-bewegingen wereldwijd, en deze in Cyprus, is dat de deelnemers in het voordeel zijn: ze hoeven nergens heen, vermaken zich prima en hebben weinig nodig om comfortabel te overleven. Ze hebben het voordeel van de tijd: elke dag kruisen duizenden de grens en zien de aanwezigheid van deze groep. Elke dag die wordt doorgebracht in het niemandsland is een overwinning.

En de aandacht neemt toe. Verschillende kranten hebben er al over bericht en gisteren toen ik brood en olijven kwam brengen trof ik twee mannen van een van een linkse partij uit Noord-Cyprus aan in het kampement om hun steun te betuigen en mogelijke samenwerking te bespreken. Waar het uiteindelijk heengaat blijft de vraag, maar het is zeker dat de aanwezigheid van de actievoerder veel vastgeroeste patronen heeft doorbroken.