Met nog een half uur voor het boarden bevind ik me in een van die rare omgevingen waar je onbestemd maar overduidelijk een gevoel van tussen meemaakt. De reis die ik in November ben begonnen zet zich voort, en met een lange haal ben ik over 9 uur klaar om mijn medestudenten onder ogen te komen voor de universiteitsintroductie.
Zonder huis, met een grote bak kleren, een hoofd vol verhalen en een lijf vol ervaring sta ik voor de volgende fase, de fase waar het allemaal om begonnen is.
Ik zal de rijst gaan missen, de openheid van de mensen en het algemene prijsniveau. Maar voor het ene werelddeel komt een onbekende in de plaats. En ik sta te springen.
De vlucht wordt omgeroepen, ik moet gaan.
Tot snel, in Melbourne.
1 opmerking:
Ha die Reinier,
leuk je vandaag gesproken te hebben. Ik ben blij dat ik je gevraagd heb of je toevallig ook een website hebt. Heb zojuist al je berichten gelezen. Dit heb ik gedaan vanwege mijn goede ervaringen met je manier van schrijven toen je in Afrika vertoefde.
Het ga je goed in land down under, ik vermaak me hier wel met "jouw" TV :p
Rob
Een reactie posten