maandag 28 juli 2008

De noordelijke zevensprong

De zinderende zon brand de diepblauwe baai, het strand vol rode en oranje stenen straalt een zinderende middag. Aan de hemel ontbreekt zelfs het kleinste streepje bewolking, en vijf arenden zweefvliegen langzaam over. Het is winter in Darwin.

Deze hoofdstad van het Noordelijke Terretorium heeft tegelijk de charme van het decor van een western, een tropisch eilandenrijk en hedonia. Het ritme is traag en de vrezameling mensen is kleurrijk. Het gebruikelijke cordon backpacker wordt aangevuld met zuiudelijke Aussies die de zon opzoeken, Zuid-Oost Aziatische touristen en de indigenous bewoners van omgeving die in alle andere Australische steden haast onzichtbaar zijn.

Toen Will en ik het zover Noordelijk hadden gehaald als de Sunshine Coast, pas ergens halverwege de oostkust, werden we door een groep internationale studenten uitgenodigd voor een aantal dagen universitaire introductie op een campus die meer weg had van een vakantiepark, inclusief zwembad, beachvolleybal en voor de regenachtige dagen tafeltennis. Niert dat we die hebben meegemaakt. Strak blauwe lucht en allen snachts een frisse wind. De overvloed aan nord europese meisjes zal in de lange duur voor mij alleen maar voordelig zijn: Will's bereidheid om me in Nederland te komen opzoeken ergens in de komende jaren groeide. Met die belofte zal ik het de komende tijd moeten doen: in Brisbane namen we afscheid, en hoewel Will me onderweg berichtte dat hij zijn GPS heeft moeten verpanden voor benzine geld, heeft hij het toch gered en brangt hij de mensen in Taco Bill weer enchiladas en die onvergetelijke margaritas.

Praktisch elke stad wordt bij mij beoordeeld op zijn musea, en Brisbane was geen telleurstelling. Verschillende interessante tentoonstellingen waaronder een overzicht van Sydney Nolan's werk hielden me de regenachtige dagen zoet, met de grote koppen prima cappucino waar de museumcafes om bekend staan. Ik nam het vliegtuig een paar dagen later en kwam in het midden van de nacht het subtropische Darwin binnen. De rest is Geschiedenis. Over drie dagen stap ik in Kuala Lumpur in hetzelfde vliegtuig als mijn zusje Simone voor een reis van vier weken in Vietnam. Aan deze pret lijkt gewoonweg geen einde te komen.

Geen opmerkingen: