Het klinkt ondertussen misschien wat repetetief, maar er is in een maand weer ongelofelijk veel voorgevallen. Dit keer was echter nietal het nieuws goed.
Tijdens mijn laatste dagen in Melbourne kreeg ik van mijn vader te horen dat mijn tante Ans uit Swaziland was opgenomen in een ziekenhuis nabij Johannesburg omdat ze acute gezondheidsproblemen had. Al snel werd vastgesteld dat het terminale kanker was. Het nieuws dat de dagen er na volgde was steeds minder positief en de levensverwachting werd terug geschroefd van een jaar tot enkele dagen. Vorige week kreeg ik het nieuws dat ze was overleden.
Vandaag wordt ze op de familieboerderij in een prachtige vallei begraven, waarschijnlijk vlakbij mijn neef Mark, haar zoon, die acht jaar geleden bij een ongeluk om het leven kwam. Ik ben dankbaar voor alle liefde die ik van Ans heb ontvangen tijdens en na mijn verblijf in Swaziland, en het moeilijk voor mij om vanuit deze uithoek op de wereld te bevatten dat dit allemaal werkelijk gebeurt. Mijn medeleven is vandaag speciaal bij Ad en Adje, oom en neef, die een enorme klap te verwerken hebben gekregen. Vrijwel alle nabije familie is vandaag in Swaziland voor de begrafenis en hoewel ik er graag zelf bij was geweest weet ik dat er vandaag voor idereen iemand is om steun bij te vinden.
Ik ben ondertussen zelf aan mijn grote finale begonnen, een autoreis met mijn unibasketball maat Will langs de oostkust richting het warme noorden. Na de kou van de Melbournese winter tellen elke 200 kilometer in een verbetering van het weer. De zee en surf zijn prachtig, de natuur verbaasd me telkens weer in de diversiteit van landschappen en de mensen zijn enorm vriendelijk. Het duurt het niet lang meer tot ik Australie verlaat, een gedachte die best eens steekt.
Mijn uni resultaten zijn binnen en prima, allemaal boven de 8, hetgeen me nu officieel kan laten constateren dat ik mijn Bachelor of Arts op zak heb.
Dat het u goed moge vergaan in alles dat u betracht,
Reinier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten