Zoals sommigen het lekkerste voor het laatst bewaren heb ik mijn langste vlucht tot nu toe bewaard. In de 13 uur van Hong Kong naar Londen hoop ik 8 films te kunnen zien, 5 maaltijden te kunnen verorberen en ook nog een gesprekje of twee aan te knopen met de o zo interessante buurman, die ik dan het verhaal ga vertellen dat ik (en de trouwe bloglezer) ondertussen kan dromen. En nadat ik vanuit Londen nog een uurtje in het vliegtuig heb gezeten is het zo ver en land ik weer in het ware leven.
Milan Kundera schreef een boek met de titel "Het leven is elders", een gevoel dat me regelmatig besluipt op de meest onverwachte momenten. Maar na weken voorbereidingen te hebben getroffen, de universiteit van mijn komst verwittigt, familie en vrienden gestalkt weet ik een ding zeker: vanaf morgen is mijn leven niet elders meer. Hij heeft een paar vliegtuigen eerder gepakt en wacht me in de ontvangsthal van schiphol glimlachend op. En daar ben ik ontzettend blij mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten