Hong Kong is zo'n plek waar de bomen tot in de hemel lijken te reiken, maar het dan namaakbomen blijken te zijn die nog eens worden overschaduwt door immense wolkenkrabbers. In een van deze gebouwen zit mijn hotel, die de verdieping deelt met nog drie andere hotels, en de rest van de toren met nog zo'n twintig andere, plus winkels, salons, appartenementen. Het hotel zelf is niet gemaakt voor mijn afmetingen, maar daar ga ik het deze keer niet over hebben.
Hong Kong heeft een hoog gehalte poenige inwoners, en naast goede publieke voorzieningen levert dit een veelvoud op aan mogelijkheden tot winkelen. De kledders dollars die er links en rechts uitvliegen zijn na een ruime tijd in Z-O Azie ontnuchterend, maar er is simpelweg weinig anders te doen dan spenderen in deze 'speciale regio' van 20 bij 50 kilometer. De straten zijn van vroeg tot laat boordevol en de slippertrapper slaat vooral op drukke kruispunten toe, waarbij in het midden van een vruchtbaar loopritme een voorbijganger op de omhooggaande slipper gaat staan, hetgeen het evenwicht onverwacht laat verdwijnen. Je hebt ze in alle leeftijden en lagen van de bevolking en hoewel er voor praktisch al het andere denkbare ongewenste gedrag borden bestaan heb ik het slippertrapperverbodsbord nog niet kunnen ontwaren. En tegen de scrabbleliefhebbers zeg ik: graag gedaan.
Ik heb op straat het gevoel dat ik een hele hoop van de informatie die voorhanden is niet kan verwerken: de chinese tekens en het kantonees bieden geen enkel aanknopingspunt voor herkenning, al weet ik de tekens voor 'nee' en 'uitgang' nu te reproduceren. Verder is de stad een doolhof vol.. juist ja, Chinees. Na veel werk waren we gisteren in een kroeg terecht gekomen, waar toevallig ook een karaoke machine stond. Op de vraag of ze ook wat hadden in het Engels merkte de barrista op: " nee, maar je kunt daar wel naar het voetbal kijken" wijzend naar een tv waar Everton tegen Fullham speelde. Dat hebben we maar gedaan. Everton won met 4-0.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten